Zakelijk Human Interest 432 keer gelezen
SCHIJNDEL | Caspar Schellekens (47) begon vijfentwintig jaar geleden met De Paal Parket. Toch wordt dit jaar het vijftigjarig jubileum gevierd. “We gaan van zilver naar goud”, zegt de eigenaar trots. De sprong lijkt vijfentwintig jaar vooruit in de tijd, maar het gaat juist terug. Terug naar de roots, maar ook terug naar het pad dat Caspar samen met zijn vader Ad heeft bewandeld.
Door: Jeroen van de Sande
De showroom van De Paal Parket is er eentje die je zelden ziet. Het ademt stijl, klasse, maar vooral ook hout. Je ruikt het zelfs. De doorsnee van een enorme boomstronk op de grond is nagemaakt met verschillende soorten hout en achter een grote doorzichtige wand zie je de werkplaats. Over alles is nagedacht en dat past ook goed bij de stijl van Caspar. Hij is een denker, maar toch ook een doener. Anders zou dit bedrijf niet zo gegroeid zijn zoals de laatste jaren.
‘De nieuwe baas’
“‘Daar heb je ‘m, de nieuwe baas’. “Dat werd vaak gekscherend tegen mij gezegd door het personeel van ons pa toen ik hier als klein manneke rondliep”, begint Caspar. Vader Ad had een meubelmakerij: De Paal meubelen. “Voor mij was het vanzelfsprekend om na mijn studie mee in de zaak te komen. Ik kon het me ook niet anders voorstellen. Na mijn studie bedrijfskunde zei ik dan ook tegen ons pa: ‘Waar wil je me hebben?’ Zijn antwoord verraste me nogal, want hij wilde liever niet dat ik bij hem kwam werken. Ik was boos en reed vrijwel meteen naar de KvK om mijn eigen bedrijf in te schrijven. Toen ze me om een naam vroegen, hoefde ik niet lang na te denken: De Paal Parket.” Caspar legt uit dat De Paal in dit geval niets met hout te maken heeft. Het is de bijnaam van zijn familie en slaat op de grenspaal dichtbij het ouderlijk huis. Een witte boerderij op de grens van Sint-Michielsgestel en Schijndel.
Eren
Caspar is al heel lang niet boos meer. Hij kijkt er vooral met respect op terug. Zijn vader had volgens hem gelijk. “In mijn onderbewustzijn wist ik dat ook wel. Uiteindelijk was dit beter voor ons allebei. We kunnen namelijk niet echt samenwerken, omdat we nogal eigenwijs kunnen zijn, haha.” Toch heeft Caspar wel de tijd nodig gehad om te voelen dat zijn bedrijf dus niet vijfentwintig jaar bestaat, maar vijftig en dat hij dus de begindatum van zijn vaders bedrijf aanhoudt. “Op deze manier wil ik mijn vader een soort van eren. Dat heeft hij wel verdiend. Vandaar dat ik deze boodschap aan iedereen wil verkondigen.”
Vakidioten
Ad Schellekens bouwde jarenlang meubels en stond onder ander bekend om de minitafeltjes die van groot naar klein in elkaar passen. Hij exporteerde er zelfs veel naar Japan. Caspar sloeg een andere weg in. “De meubels trokken me niet zo, maar vloeren des te meer. We zijn er in gespecialiseerd geraakt, in houten vloeren vooral, maar ook in pvc en laminaat. Eigenlijk is alles mogelijk bij ons”, wijst de vakman naar de vloeren in de showroom. De Paal Parket is er vooral voor het midden- en hoog segment. Onder de conceptnaam De Boom hebben ze ook aanbod voor het topsegment. “Dat zijn vloeren die wij compleet naar wens ontwerpen en produceren. Dat vinden onze vakidioten helemaal geweldig. Ik zelf ook natuurlijk”, glimlacht Caspar trots. Met zo’n vijfentwintig man werken ze iedere dag aan het leveren van hoogwaardige vloeren. De Paal Parket zit al jaren in de lift. Wil Caspar nog verder groeien? “Ik wil vooral dat over vijf jaar alles geborgd is. We zijn dagelijks bezig om met elkaar processen te optimaliseren en ik wil van de mensen op de vloer horen hoe we dat moeten doen. Zij weten in de praktijk het beste wat er moet gebeuren. Ik wil graag gaan werken met zelfsturende teams, maar daar zijn we op dit moment eigenlijk net iets te klein voor. We zijn nu te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken.”
Een groei naar veertig mensen, dat heeft Caspar wel voor ogen, maar voor nu is hij vooral enorm trots wat hij iedere dag met het huidige team bereikt. Daar genieten ze ook met zijn allen van. “De feestjes zijn ook kenmerkend voor De Paal. Dat was bij mijn vader al zo”, lacht Caspar. Zo lijkt hij ook in dat opzicht weer veel op zijn vader. Dat mag gevierd worden.
